- Κλειώ
- I
Μυθολογικό πρόσωπο. Ήταν μία από τις εννέα Μούσες, θεά του άσματος (Πίνδαρος, Βακχυλίδης) ή θεά των πηγών (Σιμωνίδης). Θεωρείται εφευρέτρια της κιθάρας, αλλά υπάρχει επίγραμμα που την αποκαλεί θεά της μαντείας. Επίσης, ήταν η μούσα που προστάτευε την ιστορία και τους ιστορικούς. Γι’ αυτό οι μεταγενέστεροι έδωσαν το όνομά της στο πρώτο βιβλίο της Ιστορίας του Ηροδότου. Επειδή αναφέρθηκε με ασέβεια στους έρωτες της Αφροδίτης και του Άδωνη, η θεά θύμωσε και την έκανε να ερωτευθεί τον Πίερο, βασιλιά της Πιερίας, από τον οποίο απέκτησε τον Υάκινθο. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, παιδιά της ήταν επίσης ο Ορφέας, ο Λίνος, ο Υμέναιος και ο Ρήσος, βασιλιάς των Θρακών. Εικονιζόταν ως όμορφη δαφνοστεφανωμένη γυναίκα, με σάλπιγγα στο δεξί χέρι και βιβλίο ή χάρτινο κύλινδρο στο αριστερό. Στον κρατήρα του Φρανσουά βρίσκεται η αρχαιότερη παράστασή της (7ος αι. π.Χ., αρχαιολογικό μουσείο Φλωρεντίας). Έμβλημά της ήταν και η κλεψύδρα, που συμβόλιζε την ικανότητά της να συγκρατεί και να σώζει από τη λήθη τις μεγάλες ιστορικές στιγμές.II
Η Κλειώ ήταν η θεά του άσματος και η μούσα που προστάτευε την ιστορία? στη φωτογραφία, ψηφιδωτά πλακίδια με τις παραστάσεις των Μουσών: διατηρούνται τα ονόματα Κλειώ και Πολύμνια (Εθνικό Ρωμαϊκό Μουσείο, Ρώμη).
Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 320 μ., 551 κάτ.) της Λέσβου. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού, 43 χλμ. ΒΔ της πρωτεύουσας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Μανταμάδου του νομού Λέσβου.* * *η (Α Κλειώ, και στον Πίνδ. Κλεώ)(στον Ησίοδ., Πίνδ. κ.α.) μία από τις Μούσεςστους μτγν. κυρίως η Μούσα τής επικής ποιήσεως και ιστορίας.[ΕΤΥΜΟΛ. < κλείω (ΙΙ) «εγκωμιάζω, λαμπρύνω»].
Dictionary of Greek. 2013.